Τα νούμερα “εργασιακής εξουθένωσης” είναι πρωτοφανή, ιδίως όσον αφορά το γυναικείο φύλο. Γιατί; Γιατί κουράζονται οι γυναίκες σήμερα περισσότερο από τους άντρες; Πως μπορεί να αναστραφεί αυτό (σε προσωπικό ή κοινωνικό επίπεδο); Πως φτάσαμε ως εδώ;
Αρχικά θεωρώ τον όρο “εργασιακή εξουθένωση” λιγότερο πετυχημένο από το αγγλικό Burn out. Το απόλυτο κάψιμο της ενέργειας, δεν είναι αποκλειστικά συνδεδεμένο με τα όσα κάνουν οι γυναίκες στη δουλειά.
Γιατί οι γυναίκες
Σαφώς burn out παθαίνουν και οι άντρες, αλλά τα νούμερα δείχνουν μια θεαματική προτίμηση στις γυναίκες. Μια εύκολη πρώτη εξήγηση θα ήταν ότι συχνά η γυναίκα που δουλεύει έχει και να κρατήσει το σπίτι της, να καθαρίσει, να μαγειρέψει, τα παιδιά, τα ρούχα κλπ. Αυτή είναι μια καλή αρχή, αλλά δεν είναι ολόκληρη η απάντηση.
Η αντρική φύση
Η γυναίκα έχει προγραμματιστεί μέσα σε αιώνες εξέλιξης για πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Το ίδιο και ο άντρας. Ο άντρας έχει προγραμματιστεί για να παρέχει (φαϊ, στέγη, ασφάλεια κλπ), για να φέρνει ένα αποτέλεσμα, για να εκπληρώνει στόχους, για να κατακτά, για να χρησιμοποιεί ως βασικό εργαλείο το μυαλό του και τη δύναμή του κλπ κλπ. Οπότε εύκολα μπορεί κανείς να πει ότι ακόμα και το σημερινό εργασιακό περιβάλλον (που πια δεν είναι η ζούγκλα και το κυνήγι, αλλά το γραφείο) είναι κοντά στην αντρική φύση.
Η γυναικεία φύση
Η γυναικεία φύση όμως δεν είναι προγραμματισμένη να “κάνει”, αλλά να “είναι”. Η παρουσία της και μόνο κάνει τη σπηλιά, σπίτι. Είναι φτιαγμένη να δέχεται, να κινείται αργά, να συναναστρέφεται, να παραμένει ευάλωτη. Βασικό της εργαλείο είναι το συναίσθημα και η διαίσθηση. Δεν είναι φτιαγμένη για τον ανταγωνισμό του κυνηγιού, αλλά για την κοινότητα, για να είναι σε επαφή με τον συναισθηματικό κόσμο, για να δημιουργεί χώρο, για να φέρνει τη φωτεινή της παρουσία.
Είναι φανερό ότι σχεδόν κανένας εργασιακός χώρος δεν είναι συντονισμένος στη γυναικεία φύση. Άρα είναι λογικό η σημερινή εργασία με τα ατελείωτα ωράρια, τον ανταγωνισμό, τους στόχους, να σπαταλάει τη φωτεινότητα της γυναίκας και να της τρώει την ενέργεια.
Δεν είναι μόνο η δουλειά
Ας μην μείνουμε μόνο στον εργασιακό χώρο. Οι σημερινές γυναίκες έχουμε εκπαιδευτεί μέσα σε μια αντρική ατμόσφαιρα, εχουμε μάθει να λειτουργούμε μόνο με την αντρική ενέργεια. Να καταφέρνουμε, να προλαβαίνουμε, να να να… αυτό δεν είναι απραίτητα κακό. Χρειαζόμαστε λίγη αντρική ενέργεια (ως μάνες, ως εργαζόμενες, ως νοικοκυρές που πρέπει να βάλουν σε μια σειρά το σπίτι) γι’ αυτό και έχουμε και λίγη τεστοστερόνη. Είναι όμως απολύτως απαραίτητο για την υγεία μας να μπορούμε να ελισσόμαστε ανάμεσα στη θηλυκή και την αρσενική μας ενέργεια. Είναι ακόμα καλύτερο να μπορούμε να παραμένουμε στη θηλυκή ενέργεια και να χρησιμοποιούμε την αντρική ενέργεια, ως εργαλείο που και που.
Η εργασιακή εξουθένωση δεν προέρχεται μόνο από την εργασία, αλλά από το ότι προδώσαμε τη γυναικεία μας φύση σε κάθε επίπεδο. Δεν σταματάμε ποτέ να δουλεύουμε αν δεν μάθουμε να βγαίνουμε από το μυαλό μας. Δεν βγαίνουμε από το εργασιακό περιβάλλον όταν αντιμετωπίζουμε τα πάντα στη ζωή σαν μια ατελείωτη λίστα με δουλειές.
Το burn out δεν γίνεται στη δουλειά, γίνεται μέσα σου συνέχεια. Μπορεί να βάζεις κρέμα σώματος και να είναι αυτό μια τρομερή αγγαρεία στη λίστα σου, ή μπορεί να είναι κάτι που το απολαμβάνεις και είσαι μέσα στη στιγμή. Burn out παθαίνεις και στο πάρτυ όταν θέλεις να διατυμπανίσεις την προαγωγή σου. Burn out με το κινητό όπου έχουν πρόσβαση στην πολυτιμότατη ενέργειά σου χιλιάδες άνθρωποι. Ακόμη χειρότερο burn out ότι βομβαρδίζεσαι από εκατομμύρια πληροφοριών στο κινητό και συγκρίνεσαι με μοντέλα στο σώμα, με σεφ στην κουζίνα, με διακοσμητές στο σπίτι, με επιτυχημένες business women και μαμάδες που μαγειρεύουν σπιτικό φαγητο. ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.
Burn out και στο σπίτι γιατί πρέπει να κάνεις το γλυκό και να πας τα παιδιά σε 56 διαφορετικές δραστηριότητες για να φτάσεις την “επιτυχία” όλων των άλλων. Burn out παθαίνεις και στο ραντεβού όταν επιδεικνύεις τα ταλέντα σου, αναλύεις το βιογραφικό σου και του λες τι σε οδήγησε να κάνεις το μεταπτυχιακό και το μάστερ. Σταμάτα. Όλα αυτά είναι ενάντια στη γυναικεία φύση και σε κουράζουν χωρίς να το ξέρεις. Απλά να είσαι.