Λίγα πράγματα γνωρίζω για τον φεμινισμό. Παραπλανητικό τίτλο μάλλον έβαλα.
Με ενδιαφέρει όμως το γυναικείο σώμα και πως αυτό στέκεται απέναντι στην ιατροκρατεία.
Το μαγικό γυναικείο σώμα, με τη συνθετότητα και την ευθραυστότητά του, εύκολα παραδίδεται στα στιβαρά χέρια κάποιου “ειδικού”. Είναι όμως αυτές οι εύθραυστες ισορροπίες του γυναικείου οργανισμού, που εκλύουν τελικά δυνάμεις που αντίστοιχες σπανίζουν στη φύση. Αυτή η μεγάλη απελευθέρωση ενέργειας που συμβαίνει ακόμα και μηνιαία στο γυναικείο σώμα, τα τελευταία χρόνια χειραγωγείται και καταπιέζεται. Ο κύκλος “ρυθμίζεται” με αντισυλληπτικά, η εμμηνόπαυση “αντιμετωπίζεται” με ορμόνες.
Εγκυμοσύνη
Είναι ακόμα πιο έντονη η αποδυνάμωση αυτή, που συμβαίνει στις γυναίκες από τη στιγμή της εγκυμοσύνης (μόνιμη απειλή πιθανών “κινδύνων”, εξετάσεις και υπέρηχοι, κρέμασμα της ζωής μας πάνω στο γυναικολόγο), έως να μεγαλώσουν τα παιδιά τους (θεοποίηση του παιδίατρου, που πια δίνει διατροφικές, ψυχολογικές και lifestyle συμβουλές…).
Γέννα
Για να μην αναφέρω το πόσο αστείο είναι να σε βοηθάει στη γέννα άντρας γιατρός. Σαν να έχεις πάρει δάσκαλο οδήγησης και σου λέει πως να παρκάρεις, ενώ ο ίδιος δεν εχει κάτσει στο τιμόνι ποτέ. Τα έχει διαβάσει όλα στα βιβλία, έχει δει και βίντεο, αλλά το σώμα του δεν έχει καμία εμπειρία και δεν είναι φτιαγμένο για να έχει καμία συγγενή εμπειρία.
Οι γυναίκες συστηματικά αποκόπτονται από το ένστικτό τους, παρακολουθούνται στενά από “ειδήμονες” και αποποιούνται της θεραπευτικής τους δύναμης. Κεντρικό ρόλο στο σενάριο αυτό έχει η γέννα: ο μεγαλύτερος βιολογικός παράγοντας ενδυνάμωσης της γυναίκας.
Όταν σου στερούν τη δύναμη του να διαχειριστείς τη γέννα σου, όπως το σώμα σου ορίζει, χάνεις μια από τις καλύτερες ευκαιρίες για θεραπευτική χειραφέτιση.
Με άλλα λόγια η φυσική γέννα, σε γεμίζει με μια δύναμη που δεν περιγράφεται με λέξεις. Δεν ξέρω τι αντίστοιχη βιολογική εμπειρία μπορεί να έχει ένας άντρας. Για τη γυναίκα αυτό είναι ένα απίστευτο δώρο χειραφέτισης, που τώρα αμφισβητείται.
Καισαρική από hobby
Δεν εννοώ να γεννήσεις μόνη σου στο δάσος. Η γέννα, όμως τώρα, παρουσιάζεται τόσο τρομερή και δύσκολη ως διαδικασία (όχι ότι δεν είναι) που έχω ακούσει πολλές γυναίκες να προτιμούν την καισαρική “για να μην πονέσουν” ή να μην μπουν στην διαδικασία της κολπικής γέννας, που τους φαίνεται πρωτόγονα σιχαμερή.
Η καισαρική όχι ως λύση, αλλά ως επιλογή.
Δε σύστεμ
Αφύσικες σκέψεις, φυτεμένες από ένα σύστημα. Το σύστημα όχι μόνο βολεύεται στο να σε ξεγεννήσει όπως αυτό ξέρει, με ραντεβού και πολιτισμένα, ανάσκελα, με όση αναισθησία θα χρειαστείς κλπ… αλλά επωφελείται και σε ευρύτερο βαθμό από τη γυναικεία παραίτηση πάνω στην πιο επαναστατική βιολογική πράξη που συμβαίνει στον πλανήτη: τη γέννα.
Η γυναίκα είναι πολύ πιο διαχειρίσιμη ως “ασθενής”. Ας μην ξεχνάμε πως αυτές που θεράπευαν με βότανα και κόλπα, κάποτε της έκαιγαν στην προοδευτική Δύση.
Η μια παρέμβαση φέρνει την άλλη. Μια μικρή ανωμαλία στην περίοδο που θα διορθωθεί χημικά, μπορεί να προκαλέσει μικρές αλυσιδωτές αντιδράσεις με τελικό αποδέκτη ένα παιδί ή τελικό αποτέλεσμα μια πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη και γέννα. Όπως λέω συχνά, δεν είμαι κατά των γιατρών (αντιθέτως δεν ξέρω που θα ήμουν χωρίς την καταπληκτική γυναικολόγο που με προστάτεψε ώστε να γεννήσω).
Είναι όμως λυπηρό να βλέπω γυναίκες να δέχονται ως δεδομένες κάποιες ιατρικές παρεμβάσεις, να μην αμφισβητούν την ιατρική εξουσία όταν πρέπει, να μην ψάχνουν πως οι ίδιες θα ενδυναμώσουν το σώμα τους.
