Πολλές φορές είχα πελάτες που παρότι αναγνώριζαν ότι πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, δεν μπορούσαν. Με τίποτα. Στην πραγματικότητα, νόμιζαν ότι δεν μπορούσαν, καθώς οι αλλαγές τους φαίνονταν βουνό, οι θυσίες πολλές και το αποτέλεσμα αμφίβολο.
Αν όμως πραγματικά πιστεύεις στο αποτέλεσμα και βάζεις στόχο, καταλαβαίνεις πως η διαδικασία κατάκτησής του έρχεται σε μικρά κομμάτια. Θέλει οργάνωση και -όπως πάντα στη φύση- θέλει να δώσεις χρόνο.
Δεν θα μαγειρεύεις τα καλύτερα πιάτα λαχανικών από τη μια μέρα στην άλλη, ενώ ταυτόχρονα γυμνάζεσαι επί δύο ώρες την ημέρα, κοιμάσαι περισσότερο και πρόσθεσες και τρία παραπάνω βήματα στην περιποίησή σου.
Δεν γίνεται να έχεις τόσο μεγάλες απαιτήσεις. Αναγνώρισε που πρέπει να είσαι αυστηρός και που να κάνεις τα στραβά μάτια. Αύξησε το βαθμό δυσκολίας σταδιακά. Δεν χρειάζεται να πέσεις κατευθείαν στα βαθιά, ούτε να αγγίξεις την τελειότητα.
Με αγάπη και αυστηρότητα, ακριβώς όπως θα έκανες με ένα παιδί, θα πάρεις τον εαυτό σου από το χέρι και θα προχωρήσεις μέσα σε αυτό που αρχικά σου φαίνεται βουνό. Το κάνεις για καλό και το κάνεις με σεβασμό στις αντοχές του σώματος και του χαρακτήρα σου. Δεν τιμωρείς, δεν πιέζεις, ούτε απογοητεύεσαι. Γνωρίζεις καλά όλα τα βήματα που πρέπει να περπατήσεις, αλλά γνωρίζεις επίσης ότι τις σκάλες τις ανεβαίνουμε από κάτω προς τα πάνω, ένα ένα σκαλοπάτι. Στο χέρι σου είναι πόσο γρήγορα θα ανέβεις τα σκαλιά, αλλά και το να μην πέσεις (ή και να πέσεις, τελοσπάντων, να ξανασηκωθείς).
Η αποτοξίνωση, οι διατροφές, οι μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας είναι θετικά και απαιτητικά βήματα. Απαιτούν μια αυτοπειθαρχία που σπανίζει.
Αυτό που έχω παρατηρήσει στη μικρή μου εμπειρία, είναι τα δύο άκρα:
Άνθρωποι που πολύ εύκολα λυπούνται τον εαυτό τους και δεν θέλουν να τον “ταλαιπωρήσουν”
και
Άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται αρκετά για τον εαυτό τους, ώστε να πειθαρχήσουν
Το εντυπωσιακό είναι ότι και οι δύο περιπτώσεις έχουν ακριβώς την ίδια ρίζα: βάζουν τη μπάρα πολύ χαμηλά, καθώς δεν πιστεύουν στις απίστευτες δυνατότητες που θα τους δοθούν, μετά τον κόπο που θα καταβάλουν. Δεν αντέχουν την πρόκληση, πριν καλά καλά τη δοκιμάσουν, γιατί νομίζουν ότι είναι αδύναμοι.
Ο κόπος, η επιμονή και η φροντίδα της ίδιας σου της υγείας, είναι κάτι που έχει σηκώσει παραπληγικούς από καρότσια και καρκινοπαθείς από νοσοκομεία. Αν νομίζεις ότι κάποιοι είναι τυχεροί και μπορούν να κάνουν τη διατροφή, αλλά εσύ όχι, αδικείς τον εαυτό σου. Αν πιστεύεις ότι οι άλλοι είναι τυχεροί και μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους μέσω της φυσικής οδού, ενώ για εσένα δεν ισχύει κάτι τέτοιο, κάνεις λάθος.
Η ανθρώπινη φύση μας είναι πιο κοινή από ότι πιστεύουμε. Έχουμε παραχαϊδευτεί με την μοναδικότητά μας ως ατόμων τους τελευταίους αιώνες. Τι γίνεται όμως και με την “κοινότητά” μας; Την κοινή μας φύση; Την απλότητα που μας ενώνει; Η φύση αυτή του ανθρώπου είναι τόσο δυνατά εγκατεστημένη μέσα στον κάθε ένα από εμάς, που με το που σταματούμε να της πηγαίνουμε κόντρα, μας γεμίζει δώρα. Δεν έχουμε καμία δικαιολογία.
