Η αντίληψη των εννοιών “ασθένεια” και “υγεία” είναι εκ θεμελίων διαφορετική ανάμεσα στη συμβατική ιατρική και την παραδοσιακή θεραπευτική.
Η στενόμυαλη και περιορισμένη αντίληψη της επιστήμης δεν μπορεί να συγκριθεί με την πολύπλευρη και διαισθητική σχεδόν προσέγγιση της αφάρμακου θεραπευτικής. Είναι αδύνατον. Οι μεν “επιστήμονες” αντιλαμβάνονται μόνο μετρήσιμα και φανερά στοιχεία. Οι δε “εναλλακτικοί” συνήθως παραδέχονται πως για να φτάσει σε ανισορροπία το σώμα, θα πρέπει να προηγηθεί πλήγμα στην ενέργεια του σώματος.
Αυτή η ενέργεια είναι τόσο λεπτή και διακριτική που δεν μετριέται, δεν εξετάζεται και δεν σπουδάζεται στη σύγχρονη ιατρική επιστήμη.
Όταν όμως έχεις ένα σωρό μικροενοχλήσεις, δεν κοιμάσαι, δεν μπορείς να αδυνατίσεις, πονοκέφαλοι, ατελείωτη κούραση και τόσα άλλα πολλά… αν ακούσεις το σώμα θα καταλάβεις ότι για κάτι παραπονιέται και αυτό το κάτι είναι διάφανο και άγνωστο. Δεν θα φανεί στις εξετάσεις αίματος και αν ο γιατρός δεν έχει άλλη λύση θα σου πει ένα “ψυχολογικά αίτια” ή ένα “αυτοάνοσο”.
Αυτή η διάσταση απόψεων είναι φανερή και στη γλώσσα που χρησιμοποιούμε.
Η σύγχρονη ιατρική σου λέει να “καταπολεμήσεις”, να “παλέψεις”, να “εξοντώσεις (τον ιο)”, να “προστατευτείς (από τα μικρόβια)”.
Οι θεραπευτικές τέχνες, είναι όμως τέχνες ειρηνικές, απαλές, γεμάτες χάρη. Αυτή η ειρηνική θεραπεία προτείνει να ξεφορτωθείς οτιδήποτε καταπιέζει την έμφυτη θεραπευτική ενέργεια του σώματος. Οτιδήποτε μπλοκάρει τη φυσική τάση του σώματος να γιατρεύεται, δημιουργεί ένα πλήγμα στην υγεία σου. Από τη μπαλένα του σουτιέν, τη στάση του σώματος, τη διατροφή σου, μέχρι τη διάθεση, τις σκέψεις και τις ειδήσεις που καταναλώνεις. Προτείνει τη φροντίδα του σώματος, έναντι της επίθεσης κατά του σώματος.
Η αφάρμακος θεραπευτική αργά και απαλά φέρνει το σώμα στην πρωτότυπή του κατάσταση.
Γι’ αυτό οποιοσδήποτε έχει πραγματικά ασχοληθεί με τις θεραπευτικές τέχνες γνωρίζει ότι ο θεραπευτής δεν σε κάνει καλά. Ο θεραπευτής απλώς αφαιρεί τα εμπόδια ανάμεσα σε εσένα και την φυσική σου ζωτική ενέργεια. Έτσι το σώμα σου θεραπεύεται μόνο του, όπως είναι σχεδιασμένο να κάνει. Δεν είναι να απορείς που το σύγχρονο σύστημα σέρνει στα δικαστήρια ανθρώπους που προσπαθούν να θεραπεύσουν με βότανα και άλλα φυσικά μέσα. Το σύστημα ειλικρινά τους βλέπει ως τσαρλατάνους, αφού αυτά που προτείνουν δεν στηρίζονται σε απτά επιστημονικά στοιχεία, αλλά σε παραδόσεις αιώνων και σε μια “θεραπευτική διαίσθηση” την οποία απαγορεύεται πια να αναφέρουμε γιατί γινόμαστε πολύ γραφικοί για τον λογικό κόσμο.
Οι παραδοσιακές θεραπείες έχουν πίστη στις αστείρευτες δυνατότητες του σώματος. Το σώμα ξέρει πάντα καλύτερα. Αντιθέτως, η φαρμακευτική οδός της ιατρικής αποδεικνύει μια πεπoίθηση ότι το σώμα είναι ανεπαρκές. Αν εμφανίσεις ζάχαρο, θα πάρεις ινσουλίνη, αν θες να μην “κολλήσεις” κάποια ασθένεια, να εμβολιαστείς, αν έχεις κάποιον πόνο, αντί να τον ακούσεις να δεις τι σου λέει το σώμα, να πάρεις παυσίπονο, ενώ αν -Θεός φυλάξει- εμφανίσεις συμπτώματα κρυολογήματος -η ιδανικότερη αποτοξίνωση για εμάς τους “εναλλακτικούς”- να τα καταπιέσεις με σιρόπια και αντιβίωση, γιατί η επιστήμη ξέρει καλύτερα από το σώμα.
Δυστυχώς η επίθεση της ιατρικής στο σώμα μπορεί να έχει πολλαπλές αρνητικές παρενέργειες. Τα ιατρικά λάθη είναι η τρίτη αιτία θανάτων στον κόσμο. Τι γίνεται όμως αν πεθάνει ασθενής του “εναλλακτικού”; Τον πάνε μέσα.
Οι γιατροί επιτρέπεται να βγάζουν λεφτά (νόμιμα και φακελοειδή). Τι γίνεται όμως όταν ο εναλλακτικός θέλει να πληρωθεί για να ζήσει; Είναι ένας τσαρλατάνος που κοροϊδεύει τον κόσμο για το κέρδος. Αντιμετωπίζουμε με δύο μέτρα και δύο σταθμά την κατάσταση και αυτό γιατί μας έχουν μάθει την αποκλειστική εξουσία στο σώμα και την υγεία να την έχουν οι άνθρωποι με τις άσπρες ρόμπες.
