Η πρώτη μου επαφή με τις ολιστικές θεραπείες, ήταν μέσω της ομοιοπαθητικής, όταν στα 7 μου – μετά από χρόνια ταλαιπωρίας με άσθμα, βροχίτιδες και απανωτές ιώσεις – οι απεγνωσμένοι γονείς μου απευθύνθηκαν σε έναν ομοιοπαθητικό για να μου ενισχύσει το ανοσοποιητικό. Σταδιακά σταμάτησα να πηγαίνω στην παιδίατρο, αφού μου ήταν αχρείαστη πια, και κράτησα τη σχέση μου με την ομοιοπαθητική έως σήμερα για μια πληθώρα συμπτωμάτων που με έχουν απασχολήσει, από μπουκώματα και κρυολογήματα έως αϋπνίες, αλλεργίες και δερματικές παθήσεις.
Η ομοιοπαθητική είναι ένα θεραπευτικό σύστημα, που βασίζεται στις αρχές και τους νόμους της φύσης.
Ιστορία
Ο στόχος της είναι η κινητοποίηση της άμυνας του ίδιου του οργανισμού, ώστε να επανέλθει η υγεία. Αν και η πρώτη διατύπωση του νόμου των ομοίων διατυπώθηκε από τον Ιπποκράτη, πατέρας της ομοιοπαθητικής θεωρείται ο Γερμανός γιατρός Σαμουήλ Χάνεμαν (1755-1843), ο οποίος την συστηματοποίησε. Ο Σαμουήλ αυτός, παρατήρησε ότι όταν μια ουσία που θεραπεύει μια ασθένεια καταναλώνεται συστηματικά από κάποιον που είναι υγιής, μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα παρόμοια με αυτά της ασθένειας. Πάνω σε αυτήν την παρατήρηση θεμελίωσε την θεωρία της ομοιοπαθητικής.
Η ομοιοπαθητική βλέπει τον άνθρωπο ως ένα σύνολο που αποτελείται από τρία επίπεδα: το σωματικό, το συναισθηματικό και το διανοητικό.
Αν χαθεί η ισορροπία σε ένα από αυτά, θα παρατηρηθεί διαταραχή και στα άλλα. Στο σώμα υπάρχει μια φυσική άμυνα που προστατεύει από οτιδήποτε βλαπτικό, παράγοντας κάποια συμπτώματα, τα οποία αποτελούν την καλύτερη δυνατή απάντηση στο αντίστοιχο ερέθισμα. Αντί να καταστέλλει τα συμπτώματα αυτά, όπως κάνει η κλασική ιατρική, η ομοιοπαθητική συντάσσεται με την άμυνα του οργανισμού και την ενισχύει. Προάγει την αντίδραση και δεν την κουκουλώνει. Όπως γράφει ο Ανδρέας Ζαρκαδούλας στο βιβλίο Ομοιοπαθητική Ιατρική:
το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι μια τεχνητή ‘αρρώστια’, όμοια με αυτήν που παράγει ο οργανισμός ως άμυνα, οπότε του δίνει ένα χέρι βοηθείας για να τελειώσει η δουλειά που ξεκίνησε.
Ομοιοπαθητική VS Κλασική ιατρική
Η κλασική ιατρική θεωρώντας τα συμπτώματα αρρώστια, τα καταστέλλει με ισχυρά χημικά φάρμακα, αναγκάζοντας τον οργανισμό να ταμπουρωθεί σε πιο εσωτερικό επίπεδο και έτσι σιγά σιγά η διαταραχή μπαίνει όλο και πιο βαθειά (από το σωματικό, στο συναισθηματικό και μετά στο διανοητικό επίπεδο) και μπορεί κανείς να καταλάβει εύκολα γιατί σήμερα υπάρχει πλήθος ψυχικών ασθενειών, ενώ παλαιότερα οι ασθένειες περιορίζονταν στο σώμα (και ακόμα παλαιότερα στο δέρμα).
Τι γίνεται στην πράξη
Στο πρώτο ραντεβού, γίνεται συνήθως η γνωστή «συνέντευξη» στην οποία ο γιατρός θα μάθει όχι μόνο πληροφορίες γύρω από συγκεκριμένα συμπτώματα που απασχολούν τον ασθενή, αλλά και γενικές πληροφορίες για την ψυχοσύνθεσή του, για τον ύπνο του, τις διατροφικές του προτιμήσεις κλπ. Αυτή η ολοκληρωμένη εικόνα θα βοηθήσει το γιατρό στο να επιλέξει το κατάλληλο φάρμακο. Μπορεί δηλαδή 10 άτομα με την ίδια πάθηση, να πάρουν 10 διαφορετικά ομοιοπαθητικά φάρμακα, εφόσον η θεραπεία είναι εξατομικευμένη.
Η ομοιοπαθητική είναι μια τρομερή δύναμη, που μπορεί να θεραπεύσει πολύ μεγάλο φάσμα παθήσεων και ασθενών (συμπεριλαμβανομένων παιδιών και εγκύων). Η δράση της είναι εντυπωσιακή σε επείγοντα, αλλά και χρόνια βαθειά προβλήματα.
Κατά 90% όσοι εξασκούν την ομοιοπαθητική είναι γιατροί και όχι απλοί πρακτικοί θεραπευτές.
Για να είσαι σίγουρος για τον ποιόν εμπιστεύεσαι, προτίμησε κάποιον ομοιοπαθητικό από αυτό το 90%, που ανήκει στην Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Στην Ελλάδα μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει επίσημη αναγνώριση της ομοιοπαθητικής από το κράτος (σιγά μην γινότανε), ενώ σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης όπως η Αγγλία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Αυστρία, η Ολλανδία, είναι επισήμως αναγνωρισμένη.
Αίρεση ή μαγεία
Η ιατρική της ομοιοπαθητικής είναι μαγική, αλλά δεν είναι μαγεία. Έχουν ακουστεί σε ακραίους οργανωσιακούς και παραθρησκευτικούς κύκλους οι θεωρίες πως η ομοιοπαθητική είναι αίρεση ή ακόμα ότι βασίζεται σε κάποιου είδους μαγεία (ενδιαφέρον το ότι οι θεωρίες αυτές προέρχονται συνήθως από αιρέσεις όπως οι παλαιοημερολογίτες). Αυτό βέβαια είναι αναληθές και τουλάχιστον αφελές.
Οι αρχές της ομοιοπαθητικής ιατρικής στηρίζονται στον ορθολογισμό, την παρατήρηση και σε νόμους της φύσης.
Το παραμύθι αυτό κατασκευάστηκε στο εξωτερικό, όταν η άνοδος της ομοιοπαθητικής ανησύχησε τις φαρμακοβιομηχανίες, οι οποίες χρησιμοποίησαν πληρωμένους προτεστάντες πάστορες για να λασπολογήσουν την επιστήμη της ομοιοπαθητικής. Υπάρχει περιορισμένη -λόγω έλλειψης κονδυλίων αντίστοιχων της μεγάλης φαρμακοβιομηχανίας- αλλά πολύ σημαντική βιβλιογραφία με μελέτες και διπλά-τυφλά πειράματα που αποδεικνύουν την δράση της ομοιοπαθητικής με επιστημονικό τρόπο.