Εντελώς επίτηδες καθυστέρησα το πρώτο μου ραντεβού με το γυναικολόγο, όταν κατάλαβα ότι είμαι έγκυος. Όλοι με θεωρούσαν τρελή, αλλά θα σου πω ακριβώς τους λόγους:
Δεν ήθελα περιττούς υπέρηχους
Ο υπέρηχος είναι μια σχετικά καινούρια πρακτική (εγώ ως έμβρυο δεν την έζησα το ’86-7). Αρχικά χρησιμοποιούνταν σε περιπτώσεις επικινδυνότητας ή επιπλοκών, αλλά κατέληξαν να εφαρμόζονται κατά δεκάδες σε κάθε εγκυμοσύνη. Δεν υπάρχει κάτι το εξολοκλήρου επικίνδυνο σχετικά με τον υπέρηχο, αλλά δεν έχουμε ακόμα επαρκή στοιχεία και έρευνες για την ασφάλειά του. Επιτρέπεται να κάνουμε υπέρηχο κάθε εβδομάδα; Οι γιατροί θα σου πουν όχι, αλλά δεν θα σου πουν το γιατί.
Με βάση την αφάρμακο θεραπευτική (ιδίως με τις θεωρίες της ενεργειακής θεραπευτικής aka energy medicine), όλα είναι ενέργεια και όλες οι ενέργειες επηρεάζουν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό την υγεία. Ήθελα να αποφύγω την έκθεση του εμβρύου σε αυτού του είδους την ενέργεια, εφόσον δεν υπάρχει λόγος. Δεν μπορώ δυστυχώς να ανασύρω λεπτομέρειες από μνήμης και δεν βρήκα την ακριβή έρευνα: Είχα ακούσει όμως πριν καιρό κάποιον γιατρό να αναφέρεται σε πειράματα που έγιναν σε ζώα και αποδείκνυαν ότι όταν τα έμβρυα εκτίθονταν σε υπέρηχους κατά τη διάρκεια της κύησης, τα ποσοστά νευρολογικών προβλημάτων εκτοξεύονταν.
Μια τέτοια έρευνα θα αποτελούσε καλό σκαλοπάτι για να εξετάσουμε περαιτέρω αν τα σύγχρονα προβλήματα διάσπασης προσοχής, αυτισμού, δυσλεξίας και έλλειψης συγκέντρωσης μπορεί να συνδέονται με τη χρήση του υπέρηχου στην εγκυμοσύνη. Μια σκέψη μόνο.
Δεν είχα σκοπό να κάνω την αυχενική διαφάνεια
Εδώ μπλέκονται λίγο περισσότερο τα πράγματα, καθώς προχωράμε και σε θέματα «ηθικής» κατά τη φιλοσοφία. Η συγκεκριμένη εξέταση γίνεται κυρίως για να εντοπιστούν τυχόν χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Και διερωτώμαι: τι γίνεται αν το έμβρυο βγει θετικό στις ανωμαλίες αυτές; Θα κρατούσα το μωρό, γιατί το ότι δεν ταιριάζει στις προδιαγραφές μου δεν είναι αρκετός λόγος για να τερματίσω μια ζωή. Και ΘΑ ΕΚΛΑΙΓΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ. Η στενοχώρια από μόνη της προκαλεί αποδεδειγμένα προβλήματα υγείας στα έμβρυα. Αντιθέτως, καμία αυχενική διαφάνεια δεν μπορεί αποδεδειγμένα να θεωρηθεί αλάνθαστη. Όπως όλες οι ιατρικές μέθοδοι, έχει ένα καλό ποσοστό επιτυχίας. Αυτό σημαίνει ότι έχει κάποιο ποσοστό αποτυχίας. Τι γίνεται αν σε φέρει στην κατάσταση να τερματίσεις μια κύηση και αποδειχθεί εκ των υστέρων ότι το έμβρυο ήταν υγειές; Θα μπορείς να ζήσεις με τις συνέπειες; Εγώ προτιμώ την άγνοια.
Ήθελα να αποφύγω όσο πιο πολλές από τις εξετάσεις
Πολλές φορές στον ιατρικό κόσμο η μία εξέταση φέρνει την άλλη και ψάχνουμε με το μικροσκόπιο τι μπορεί να πάει λάθος. Στην ολιστική θεραπευτική, δεν θέλουμε το μικροσκόπιο και τη μυωπική αντιμετώπιση της υγείας, αλλά προτιμούμε να δουλεύουμε αλλιώς. Κι εγώ είχα σκοπό να ρίξω πολλή δουλειά για να πετύχω μια ωραία εγκυμοσύνη και έναν καλό τοκετό. Απλά, είχα σκοπό να το κάνω με τον δικό μου τρόπο. Ιριδολογικά, ξέρω ακριβώς ποιες είναι οι αδυναμίες του σώματός μου και δεν περιμένω τις αιματολογικές να μου πουν κάτι καινούριο. Επίσης, με τις αιματολογικές έχω πρόβλημα λόγω ενός παλιού ατυχήματος (με πολύ αίμα) και φτάνω σε πολύ μεγάλων διαστάσεων κρίσεις πανικού (χτυπάω γιατρούς, νοσοκόμες και τρέχω… αυτά εγώ δεν τα θυμάμαι, αλλά μου τα αφηγούνται όσοι είναι μπροστά). Δεν θέλω να έρθω σε αυτήν την κατάσταση όντας έγκυος, γιατί ξέρω ότι επηρεάζει το μωρό. Με πολύ κόπο και δουλειά κατάφερα να κάνω μια αιματολογική (μάλλον θα ζητήσει η γιατρός κι άλλη μια) η οποία είχε υπέροχα αποτελέσματα. Τέλος, ό,τι και να έδειχναν οι εξετάσεις, η ολιστική μέθοδος λέει πως όλα διορθώνονται και βελτιώνονται. Εμπιστοσύνη στο σώμα και τη φύση του, όχι στο μικροσκόπιο και τις απομονωμένες μετρήσεις.
Δεν ένιωθα ότι χρειάζομαι γιατρό, δεν ήμουν άρρωστη
Όλα ήταν καλά και υπό έλεγχο. Μέσα από την πορεία μου στην αφάρμακο οδό, αφουγκράζομαι το σώμα και πιστεύω ότι αναγνωρίζω τη διαφορά μεταξύ του φυσιολογικού και του ανησυχητικού. Όλα έβαιναν καλώς και το ένστικτό μου έλεγε να μείνω μακριά από τους γιατρούς για όσο περισσότερο μπορούσα.
Δεν ένιωθα ότι κάτι απειλητικό πρόκειται να συμβεί
Όταν κάποιος άκουγε ότι για 3-4 μήνες ήμουν έγκυος, αλλά δεν πήγαινα στον γιατρό, απορούσε. Εγώ απορούσα που απορούσε. Ήθελα απλά να βρω έναν γιατρό να με ξεγεννήσει αν και όταν χρειαστεί. Δεν ήθελα να μου επιβάλει μια σειρά τρομοκρατικών διαδικασιών που θα καθιστούσαν την εγκυμοσύνη αφύσικη στο μυαλό μου. Η εγκυμοσύνη δεν θεωρώ ότι είναι μια ιατρική διαδικασία. Η φύση έχει μεριμνήσει για όλα. Αν κάτι άσχημο συνέβαινε, όπως και συμβαίνει είτε επισκεφτείς το γιατρό είτε όχι, θα το καταλάβαινα. Κάτι θα γινόταν. Πόνος, αίμα, όλοι ξέρουμε τα άσχημα συμπτώματα που σημαίνουν τον τερματισμό μιας εγκυμοσύνης. Κάποιος με ρώτησε: κι αν είναι εξωμήτριο; Η σκέψη μου ήταν: 1ον γιατί να είναι εξωμήτριο; Γιατί η τρομακτική εξαίρεση να γίνεται ο κανόνας; Και 2ον ακόμα και να είναι εξωμήτριο, θα φανεί, θα το αποβάλει το σώμα. Ούτως ή άλλως δεν μπορεί να κάνει κάτι παρά πάνω ο γιατρός. Ήμουν σίγουρη όμως, όπως και με όλα, πως ό,τι είναι να συμβεί γίνεται για καλό. Ξεκούρασα το μυαλό μου, μη μπαίνοντας σε τέτοιους εσωτερικούς διάλογους και εμπιστεύθηκα την εγκυμοσύνη μου, όπως της αξίζει, αφού από θαύμα συμβαίνει, από θαύμα συντηρείται και από θαύμα ολοκληρώνεται.
Είχα άλλα πράγματα να κάνω
Μου πήρε περίπου έναν μήνα να συνειδητοποιήσω τι έγινε, μετά άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα, μετά είχαμε καλοκαιρινή άδεια (καλά, λειτουργούν οι γιατροί και 15 Αύγουστο;) και λείπαμε… ε με τούτα και με εκείνα… Σοβαρά τώρα. Είχα πολύ καλύτερα πράγματα να κάνω. Η γέννα φαντάζει σαν να πρόκειται να συμμετάσχω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πρέπει να προετοιμάσω το σώμα και το πνεύμα μου αναλόγως επί εννέα μήνες. Δεν έχω χρόνο για να ανησυχώ για τα χρωμοσώματα και τις τιμές του αίματός μου, αλλά πρέπει να κρατήσω το μυαλό καθαρό, συγκεντρωμένο, το πνεύμα μου σε πλήρη χαλαρή επαγρύπνηση, το σώμα μου να το δαμάσω, να του μάθω να ανοίγει και να παραδίδεται. Πολλή δουλειά και λίγος χρόνος!
